முகமில்லாமல் திரும்பிச் செல்கிறாய்...
புள்ளியென மறைந்துவிட்ட பின்னரும்
உன் கையசைப்புக்காக காத்திருக்கிறது
பழக்கப்பட்ட இதயம்
பிரிந்திருந்த பொழுதுகளைவிட
பிரிகின்ற பொழுதின் கனம்
அதிகமானதாகவே இருக்கிறது எப்போதும்.
வீடு நோக்கி நடக்கின்றன உணர்வற்ற என் கால்கள்.
(தோழியின் படைப்பு)
No comments:
Post a Comment